‘Ik ga hier
nooit meer
weg!’
Dit riep ik als klein meisje toen ik met mijn ouders in Zwitserland op vakantie was.
Vier jaar oud was ik toen.
Die liefde voor het land is zat er bij mij al vroeg in. Ik blijf keer op keer terugkomen, dankbaar voor de immense rust die je hier vindt. De veiligheid van imponerende bergen om je heen.
Deze plek heeft me kracht gegeven op de momenten dat ik het meest nodig had. Zoals toen mijn leven dat ik het kende abrupt tot stilstand kwam door een auto-ongeluk. De whiplash die ik daaraan overhield leerde me loslaten: mijn baan, mijn fijne huis en mijn paarden. Het uitgestippelde plan stond compleet op zijn kop door een hoofd dat niet meer meewerkte.
Nu weet ik: dat dal was eigenlijk mijn top.
“
Reaching to a Goldmine: You have to hit rock bottom
Want ik ben in de jaren die volgden op alle manieren bezig gegaan met het vinden van de perfecte balans.
In mijn hoofd en in mijn lijf. Met vallen en opstaan leerde ik hoe je voor jezelf kunt zorgen en tegelijkertijd keihard kunt knallen in je goedlopende bedrijf.
Nu weet ik: met gewoon maar een beetje op een berg gaan zitten wachten tot je hoofd leeg is, kom je er niet. Echt tot rust komen gaat veel verder dan dat. Het is jezelf leren gunnen om helemaal “uit” te staan.
En hoe je op dat punt komt, deel ik nu met anderen.
Die diepgang neem ik mee op de reizen die ik organiseer. Naar die plek die me al op mijn vierde betoverde.
Waar de wereld even stilstaat.
Waar je alle ruimte hebt.
En waar je die échte rust voelt.
Ga je mee?
